Спутник-1Ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος της Γης, που εκτοξεύθηκε από τη Σοβιετική ένωση στις 4 Οκτωβρίου 1957.
D. Owen, Το έσχατο όριο, Κοχλίας 2003
Η 4η Οκτωβρίου 1957, θα είναι πάντα μια ημερομηνία ορόσημο για την εξερεύνηση του διαστήματος. Εκείνο το απόγευμα, πριν από 51 χρόνια, οι Ρώσοι κατάφεραν να τοποθετήσουν σε τροχιά γύρω από τη Γη τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο.
Το όνομά του ήταν Σπούτνικ 1, που στα ρωσικά σημαίνει δορυφόρος. Ήταν στρογγυλός και ζύγιζε 83 κιλά περίπου. Ο περιοδικός ήχος του ραδιοπομπού του λειτουργούσε με μπαταρία και μπορούσε ν’ ακουστεί σ' όλο τον κόσμο, υπενθυμίζοντας έτσι την ανωτερότητα της σοβιετικής τεχνολογίας. Ο Σπούτνικ 1 παρέμεινε σε τροχιά τρεις μήνες και κατόπιν κάηκε κατά την επανείσοδό του στην ατμόσφαιρα.
Ένα μήνα αργότερα, στις 3 Νοεμβρίου 1957, οι Ρώσοι εκτόξευσαν τον Σπούτνικ 2, ένα δορυφόρο έξι φορές μεγαλύτερο από τον Σπούτνικ 1. Σ' αυτόν επέβαινε μια μικρή σκυλίτσα, η Λάϊκα, το πρώτο ζωντανό πλάσμα που ταξίδεψε στο διάστημα. Το σκάφος περιείχε όργανα καταμέτρησης των κτύπων της καρδιάς, της θερμοκρασίας του σώματος κι άλλων ζωτικών παραμέτρων που θα έδειχναν κατά πόσο ένα τέτοιο ταξίδι είναι εφικτό και γα τον άνθρωπο.
Ένα μήνα αργότερα, στις 3 Νοεμβρίου 1957, οι Ρώσοι εκτόξευσαν τον Σπούτνικ 2, ένα δορυφόρο έξι φορές μεγαλύτερο από τον Σπούτνικ 1. Σ' αυτόν επέβαινε μια μικρή σκυλίτσα, η Λάϊκα, το πρώτο ζωντανό πλάσμα που ταξίδεψε στο διάστημα. Το σκάφος περιείχε όργανα καταμέτρησης των κτύπων της καρδιάς, της θερμοκρασίας του σώματος κι άλλων ζωτικών παραμέτρων που θα έδειχναν κατά πόσο ένα τέτοιο ταξίδι είναι εφικτό και γα τον άνθρωπο.
Το σκυλί πέθανε ύστερα από μερικές ώρες πτήσης, από υπερθέρμανση του σκάφους και πανικό. Μετά από 2.570 περιστροφές γύρω από τη Γη, το σκάφος κάηκε κατά την επανείσοδό του στην ατμόσφαιρα στις 4 Απριλίου 1958.
.
Μοντέλο με τη σκυλίτσα Λάϊκα και τη διάταξη με την οποία επιβιβάστηκε στον Σπούτνικ 2, στις 3 Νοεμβρίου του 1957.
D. Owen, Το έσχατο όριο, Κοχλίας 2003
.
Άρθρο από την εφημερίδα της Αλαμπάμα για την επιτυχή εκτόξευση του πυραύλου Jupiter - C που μετέφερε τον δορυφόρο Explorer 1 στις 31 Ιανουαρίου 1958.D. Owen, Το έσχατο όριο, Κοχλίας 2003
Στις 31 Ιανουαρίου 1958, οι ΗΠΑ εκτόξευσαν τον πρώτο τους δορυφόρο Explorer 1, ο οποίος τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη με απόλυτη επιτυχία. Αν και ήταν πολύ μικρότερος από τους σοβιετικούς δορυφόρους, υπερτερούσε στα επιστημονικά όργανα και στον ραδιοτεχνικό του εξοπλισμό. Σχεδόν αμέσως μόλις μπήκε σε τροχιά, ο Explorer ανίχνευσε τόσα πολλά ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια που τα όργανά του δεν μπορούσαν να τα καταγράψουν.
Έτσι ανακαλύφθηκαν οι ζώνες ακτινοβολίας Βαν Άλεν, οι οποίες πήραν το όνομά τους από τον επιστήμονα James Van Allen, επικεφαλή του προγράμματος. Πρόκειται για ζώνες πρωτονίων και ηλεκτρονίων που προέρχονται απ’ τον Ήλιο, μεταφέρονται με τον ηλιακό άνεμο και παγιδεύονται από το γήινο μαγνητικό πεδίο.
Την 1 Οκτωβρίου 1958, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Αϊζενχάουερ κι οι συμβουλοί του, μετονόμασαν την Εθνική Συμβουλευτική Επιτροπή Αεροναυπηγικής – η οποία είχε ιδρυθεί το 1915 – σε Εθνικό Γραφείο Αεροναυπηγικής και Διαστήματος ( NASA ) και κατόπιν από Γραφείο σε Υπηρεσία, ώστε να συμπεριλάβει ευρύτερες αρμοδιότητες.
Η NASA έθεσε εξαρχής δύο στόχους. Πρώτο, να στείλει έναν Αμερικανό αστροναύτη στο διάστημα το συντομότερο δυνατό, μην αφήνοντας την εξερεύνηση του διαστήματος αποκλειστικά στους Ρώσους. Δεύτερο, την εξερεύνηση της Σελήνης με μη επανδρωμένα διαστημόπλοια. Οι Ρώσοι όμως συνέχισαν να προηγούνται.
Έτσι ανακαλύφθηκαν οι ζώνες ακτινοβολίας Βαν Άλεν, οι οποίες πήραν το όνομά τους από τον επιστήμονα James Van Allen, επικεφαλή του προγράμματος. Πρόκειται για ζώνες πρωτονίων και ηλεκτρονίων που προέρχονται απ’ τον Ήλιο, μεταφέρονται με τον ηλιακό άνεμο και παγιδεύονται από το γήινο μαγνητικό πεδίο.
Την 1 Οκτωβρίου 1958, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Αϊζενχάουερ κι οι συμβουλοί του, μετονόμασαν την Εθνική Συμβουλευτική Επιτροπή Αεροναυπηγικής – η οποία είχε ιδρυθεί το 1915 – σε Εθνικό Γραφείο Αεροναυπηγικής και Διαστήματος ( NASA ) και κατόπιν από Γραφείο σε Υπηρεσία, ώστε να συμπεριλάβει ευρύτερες αρμοδιότητες.
Η NASA έθεσε εξαρχής δύο στόχους. Πρώτο, να στείλει έναν Αμερικανό αστροναύτη στο διάστημα το συντομότερο δυνατό, μην αφήνοντας την εξερεύνηση του διαστήματος αποκλειστικά στους Ρώσους. Δεύτερο, την εξερεύνηση της Σελήνης με μη επανδρωμένα διαστημόπλοια. Οι Ρώσοι όμως συνέχισαν να προηγούνται.
.
Αριστερά : Η διαστημική βολίδα Λούνα 2. Δεξιά : Διάγραμμα της διαστημικής βολίδας Λούνα 1 στο εσωτερικό του πύραυλου φορέα.
D. Owen, Το έσχατο όριο, Κοχλίας 2003
Στις 2 Ιανουαρίου 1959, εκτόξευσαν το Λούνα 1, που υπήρξε η πρώτη διαστημική βολίδα η οποία ξέφυγε από το βαρυτικό πεδίο της Γης μια για πάντα. Το Λούνα 1 ξεπέρασε και το ασθενές πεδίο της Σελήνης, δίνοντας πολύτιμες πληροφορίες γι’ αυτή, και στη συνέχεια στράφηκε προς τον Ήλιο για να γίνει ο πρώτος τεχνητός πλανήτης.
Μια ακόμη επιτυχία ακολούθησε τον Σεπτέμβριο, όταν το Λούνα 2 εκτοξεύθηκε με προορισμό τη Σελήνη. Η πτήση του ολοκληρώθηκε καθώς συνετρίβη στην επιφάνεια της Σελήνης μια μέρα αργότερα.
Πηγές στοιχείων : D. Owen, Το έσχατο όριο, Κοχλίας 2003 κι η ιστοσελίδα επιστημονικών θεμάτων του BBC .
Μια ακόμη επιτυχία ακολούθησε τον Σεπτέμβριο, όταν το Λούνα 2 εκτοξεύθηκε με προορισμό τη Σελήνη. Η πτήση του ολοκληρώθηκε καθώς συνετρίβη στην επιφάνεια της Σελήνης μια μέρα αργότερα.
Πηγές στοιχείων : D. Owen, Το έσχατο όριο, Κοχλίας 2003 κι η ιστοσελίδα επιστημονικών θεμάτων του BBC .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου