Αστρονομία: Αυγούστου 2008

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

Ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο

Διαμέσου της θάλασσας των αστεριών

Joe Bergeron, 2008

Ύστερα από περιπλανήσεις δύο περίπου χρόνων σε βιβλία φυσικής, χημείας κι αστρονομίας στην αρχή και ιστοσελίδες της Nasa, της Esa, επιστημονικών on line περιοδικών κι ατομικές σελίδες αστρονόμων κι αστροφυσικών στη συνέχεια, νομίζω ότι μπορώ σιγά - σιγά να ξεκινήσω το δικό μου ταξίδι στον Κόσμο.

Τις επόμενες ημέρες θ' ανασυντάξω τις αναρτήσεις που έκανα από τον Δεκέμβριο του 2007 έως τον Απρίλιο του 2008 κι άλλες από αυτές θα χρησιμοποιήσω άμεσα, άλλες αργότερα. Έχω συγκεντρώσει - και συνεχίζω να συγκεντρώνω - αρκετές ειδήσεις που όμως χρειάζονται μετάφραση και ταξινόμηση. Δεν γνωρίζω ακόμα το πλήρες περιεχόμενο της κάθεμιάς, όταν τις μεταφράσω ωστόσο θα τις αναρτήσω στην ημερομηνία δημοσίευσής τους.

Δεδομένου ότι όλες οι εξελίξεις γράφονται στα αγγλικά, βρίσκω σωστό να κάνω η ίδια τη μετάφραση ώστε να εξοικειωθώ με τις έννοιες και τα περιεχόμενά τους. Είναι χρονοβόρο, αλλά πολύ εποικοδομητικό. Άλλωστε δεν βιάζομαι, μ' ενδιαφέρει να μάθω.

Σκέφτομαι λοιπόν ότι αφού γράψω μία ανάρτηση για την θέση μας στον Σύμπαν και δηλαδή τον τόπο αναχώρησης, να ξεκινήσω - παραδοσιακά - για τους αστερισμούς. Προσεχώς.

GRB 080319B

GRB 080319B

Διπλή έκρηξη ακτίνων γ

Απόσταση : 7.5 δισεκατομμύρια έτη φωτός

Πηγή στοιχείων : ESO .

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

Ελάχιστο όριο μάζας γαλαξιών

Οι γαλαξίες - δορυφόροι του Γαλαξία μας που μελέτησαν οι ερευνητές του UCI βρίσκονται σε μια ακτίνα 500.000 ετών φωτός.

http://today.uci.edu/news/release_detail.asp?key=1802

Αναλύοντας το φως από μικρούς, αμυδρούς γαλαξίες - δορυφόρους του Γαλαξία μας, οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου Καλιφόρνιας (UC) Irvine πιστεύουν ότι ανακάλυψαν το ελάχιστο όριο μάζας των γαλαξιών στο Σύμπαν : 10 εκατομμύρια ηλιακές μάζες.
Η μάζα αυτή θα μπορούσε ν' αποτελεί τον μικρότερο γνωστό " δομικό λίθο " της μυστηριώδους, αόρατης ουσίας που αποκαλούμε σκοτεινή ύλη. Αστέρια που σχηματίζονται μ' αυτούς τους δομικούς λίθους συγκεντρώνονται και στη συνέχεια μετασχηματίζονται σε γαλαξίες.

“ Γνωρίζοντας αυτό το ελάχιστο όριο μάζας γαλαξιών, μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα την συμπεριφορά της σκοτεινής ύλης, πράγμα που θα μας επιτρέψει να καταλάβουμε μια μέρα πως δημιουργήθηκε το Σύμπαν και η ζωή ” λεει ο Louis Strigari, αρχηγός της μελέτης αυτής, ο οποίος κάνει μεταδιδακτορικό φυσικής κι αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Irvine.

Η σκοτεινή ύλη ρυθμίζει την αύξηση της δομής στο Σύμπαν. Χωρίς αυτή, γαλαξίες όπως ο Γαλαξίας μας δεν θα υπήρχαν. Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι η βαρύτητα της σκοτεινής ύλης έλκει την κανονική ύλη και προκαλεί τον σχηματισμό των γαλαξιών. Υποψιάζονται επίσης ότι οι μικροί γαλαξίες συγχωνεύονται με τον καιρό για να δημιουργήσουν γαλαξίες όπως ο Γαλαξίας μας.
Οι μικρότεροι γαλαξίες που γνωρίζουμε, οι λεγόμενοι γαλαξίες - νάνοι, διαφέρουν πολύ σε λαμπρότητα. Η λαμπρότητά τους κυμαίνεται από 1.000 έως 10 εκατομμύρια φορές την λαμπρότητα του Ήλιου. Τουλάχιστον 22 από αυτούς που γνωρίζουμε, περιστρέφονται γύρω από τον Γαλαξία μας. Οι επιστήμονες του UCI μελέτησαν τους 18 χρησιμοποιώντας στοιχεία από το τηλεσκόπιο Keck της Χαβάης και το τηλεσκόπιο Magellan της Χιλής, με στόχο να υπολογίσουν τις μάζες τους. Αναλύοντας το φως των αστεριών σε κάθε γαλαξία, προσδιόρισαν πόσο γρήγορα κινούνται τ' αστέρια. Χρησιμοποιώντας τις ταχύτητες αυτές στη συνέχεια, υπολόγισαν τη μάζα κάθε γαλαξία.

Οι ερευνητές περίμεναν ότι οι μάζες θα διέφεραν, οι λαμπρότεροι θα ζύγιζαν περισσότερο κι οι αμυδρότεροι λιγότερο. Προς μεγάλη τους όμως έκπληξη, όλοι οι γαλαξίες - νάνοι είχαν την ίδια μάζα : 10 εκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου.

Καθώς οι γαλαξίες - νάνοι αποτελούνται κυρίως από σκοτεινή ύλη - η αναλογία σκοτεινής και κανονικής ύλης είναι 10.000 προς 1 - η ανακάλυψη αυτού του ελάχιστου ορίου μάζας αποκαλύπτει μια βασική ιδιότητα της σκοτεινής ύλης.

“ Είμαστε ενθουσιασμένοι γιατί οι γαλαξίες αυτοί είναι πρακτικά αόρατοι αλλά περιέχουν τεράστιες ποσότητες σκοτεινής ύλης,” λεει ο James Bullock, ένας άλλος ερευνητής της μελέτης, διευθυντής του Κέντρου Κοσμολογίας του UCI. “ Αυτό μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα το σωματίδιο της σκοτεινής ύλης και μας διδάσκει για τον σχηματισμό των γαλαξιών στο Σύμπαν. ”
Οι επιστήμονες λένε ότι οι συγκεντρώσεις σκοτεινής ύλης μπορούν να υπάρχουν και χωρίς να περιέχουν αστέρια. Όμως, η σκοτεινή ύλη που μπορούν ν' ανιχνεύσουν αυτή τη στιγμή είναι μόνο εκείνη που φωτίζεται απ' αυτά.
Όταν αργότερα θα μπεί σε λειτουργία ο Μεγάλος Επιταχυντής Σωματιδίων ( LHC ) στην Ελβετία, ελπίζουν να μάθουν για τις μικροσκοπικές ιδιότητες της σκοτεινής ύλης. Οι συσκευές του θα επιταχύνουν δύο ακτίνες πυρήνων σε αντίθετες διευθύνσεις σ' έναν δακτύλιο. Στην συνέχεια, οι ακτίνες αυτές θα συγκρουστούν, αναδημιουργώντας τις συνθήκες που υπήρχαν ακριβώς μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Με αυτό το πείραμα, ελπίζουν να δημιουργήσουν εργαστηριακά το σωματίδιο της σκοτεινής ύλης για πρώτη φορά.
Στη διεθνή αυτή μελέτη, η οποία διεξάγεται με δωρεά του Gary McCue, συμμετέχουν επιστήμονες από την Αμερική και την Μ. Βρετανία.
Πηγή στοιχείων : Η ιστοσελίδα που ήδη αναφέρθηκε.

Μετάφραση από τ' αγγλικά : Σοφία Πάνου, Οκτώβριος 2008

Σύγκρουση σμήνους γαλαξιών δίνει νέα στοιχεία για τη σκοτεινή ύλη

Σμήνος Σφαίρα

1E 0657-56

Απόσταση : 3.8 δισεκατομμύρια έτη φωτός

Η σύνθετη αυτή εικόνα δείχνει το σμήνος γαλαξιών 1E 0657-56, γνωστό και με το όνομα " Σμήνος Σφαίρα ". Το σμήνος αυτό σχηματίστηκε ύστερ' απ' τη σύγκρουση δύο μεγάλων σμηνών, το πιο σφοδρό ενεργειακό γεγονός στο Σύμπαν που γνωρίζουμε μετά το Big Bang.

http://chandra.harvard.edu/photo/2006/1e0657/

Το θερμό αέριο που ανίχνευσε το Chandra στις ακτίνες X , φαίνεται εδώ στις συγκεντρώσεις με το ροζ χρώμα και περιέχει την περισσότερη βαρυονική ή " κανονική " ύλη των δύο σμηνών. Η συγκέντρωση με σχήμα σφαίρας στα δεξιά της φωτογραφίας, είναι το θερμό αέριο του ενός σμήνους, που πέρασε μέσα από το θερμό αέριο του άλλου σμήνους κατά τη σύγκρουση.

Μια εικόνα στο ορατό μήκος κύματος από τον Μαγγελάνο και το Hubble, δείχνει τους γαλαξίες με πορτοκαλί και λευκό χρώμα. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, οι γαλάζιες περιοχές στη φωτογραφία που βλέπουμε εδώ, είναι οι περιοχές όπου βρίσκεται η μεγαλύτερη μάζα των γαλαξιών των σμηνών. Η συγκέντρωση μάζας προσδιορίζεται βάσει του φαινομένου του βαρυτικού φακού , όπου το φως μακρινών αντικειμένων κάμπτεται από την ενδιάμεση ύλη. Το μεγαλύτερο λοιπόν μέρος της μάζας στα σμήνη ( γαλάζιο ) διαχωρίζεται καθαρά από την κανονική ύλη ( ροζ ), δίνοντας έτσι μια άμεση απόδειξη ότι όλη σχεδόν η ύλη των σμηνών είναι σκοτεινή.

Κατά τη σύγκρουση, το θερμό αέριο σε κάθε σμήνος επιβραδύνθηκε από μια δύναμη παρόμοια με την αντίσταση του αέρα. Η σκοτεινή ύλη αντίθετα, η οποία - εκτός από την βαρυτική αλληλεπίδραση - δεν επιδρά άμεσα με τον εαυτό της ούτε με το αέριο, δεν επιβραδύνθηκε από την σύγκρουση. Κατά τη σύγκρουση επομένως, οι συγκεντρώσεις σκοτεινής ύλης των δύο σμηνών κινήθηκαν μπροστά από το θερμό αέριο, παράγοντας τον διαχωρισμό της σκοτεινής και κανονικής ύλης που βλέπουμε στην εικόνα. Αν το θερμό αέριο ήταν η συνιστώσα με τη μεγαλύτερη μάζα στα σμήνη - όπως προβλέπουν οι εναλλακτικές θεωρίες βαρύτητας - δεν θα βλέπαμε ένα τέτοιο φαινόμενο. Το αποτέλεσμα αυτό αντίθετα, δείχνει ότι εμπλέκεται η σκοτεινή ύλη.

MACS J0025.4-1222

Σμήνος γαλαξιών

Απόσταση : 5.7 δισεκατομμύρια έτη φωτός

Άλλη μια λήψη σφοδρής σύγκρουσης σμηνών γαλαξιών από τα διαστημικά τηλεσκόπια της NASA Chandra X-ray και Hubble. Ανάλογα με το ήδη διάσημο Σμήνος Σφαίρα, η σύγκρουση αυτή δίνει ακόμα περισσότερα στοιχεία για την ύπαρξη και τις ιδιότητες της σκοτεινής ύλης.

http://chandra.harvard.edu/photo/2008/macs/

Ακριβώς όπως το σμήνος Σφαίρα που ανακαλύφθηκε το 2006, το σμήνος MACS J0025.4-1222, σχηματίσθηκε από μια σφοδρή ενεργειακή σύγκρουση μεταξύ δύο σμηνών που βρίσκονται σχεδόν στο επίπεδο του ουρανού. Κι εδώ, ο διαχωρισμός κανονικής και σκοτεινής ύλης είναι ξεκάθαρος. Επειδή βρίσκεται σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση, οι αστρονόμοι γίνονται μάρτυρες μιας σύγκρουσης που συνέβη πριν από εκείνη του σμήνους Σφαίρα και κατά κάποιο τρόπο, το σμήνος MACS J0025 μπορεί να θεωρηθεί ο πρόδρομος αυτής της σύγκρουσης.

Με την τεχνική του βαρυτικού φακού και χρησιμοποιώντας τις εικόνες του Χάμπλ στο ορατό μήκος κύματος, η ομάδα των αστρονόμων κατόρθωσε να συμπεράνει την κατανομή της συνολικής μάζας - σκοτεινής και κανονικής - του σμήνους ( με μπλε χρώμα ). Στη συνέχεια, με τα δεδομένα του Chandra αποτύπωσε με ακρίβεια τη θέση της κανονικής ύλης, αποτελούμενης κυρίως από θερμό αέριο που λάμπει λαμπρά στις ακτίνες Χ ( με ροζ χρώμα ).

Καθώς τα δύο υπερμεγέθη σμήνη που συνιστούν το MACS J0025 (το καθένα από αυτά έχει μάζα εκατομμύρια δισεκατομμύρια φορές περισσότερη από τη μάζα του Ήλιου) συγχωνεύτηκαν με ταχύτητες εκατομμυρίων χιλιομέτρων την ώρα, το θερμό αέριο σε κάθε σμήνος συγκρούστηκε με το θερμό αέριο του άλλου κι επιβραδύνθηκε, ενώ δεν συνέβη το ίδιο και με την σκοτεινή ύλη. Ο διαχωρισμός της ύλης που φαίνεται με τα δύο διαφορετικά χρώματα, αποδεικνύει ακόμη μιά φορά την ύπαρξή της και στηρίζει την άποψη ότι εκτός από την βαρυτική έλξη, τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης αλληλεπιδρούν μεταξύ τους πολύ ασθενώς ή και καθόλου.

Προσομείωση σύγκρουσης γαλαξιών ( High Res )
http://chandra.harvard.edu/photo/2008/macs/

Ένα από τα μεγάλα κατορθώματα της σύγχρονης αστρονομίας ήταν ο προσδιορισμός κι η καταγραφή της ύλης και της ενέργειας που περιέχονται στο Σύμπαν. Η επονομαζόμενη σκοτεινή ύλη, αποτελεί περίπου το 23% του περιεχομένου αυτού κι η μάζα της είναι πέντε φορές μεγαλύτερη από την κανονική ύλη που ανιχνεύεται με τα τηλεσκόπια. Τ' αποτελέσματα της σύγκρουσης στο MACS J0025 επιβεβαιώνουν γι' ακόμη μια φορά αυτά τα ευρήματα.

Πηγές στοιχείων : Οι ιστοσελίδες του διαστημικού τηλεσκοπίου ακτίνων Χ Chandra που ήδη αναφέρθηκαν.

Μετάφραση από τ' αγγλικά : Σ. Πάνου, Σεπτέμβριος 2008.

Τρίτη 26 Αυγούστου 2008

Πως μεγαλώνουν οι γαλαξίες ;

Σύνθεση έγχρωμων εικόνων των λαμπρότερων γαλαξιών του σύμπαντος
Απόσταση : 4 δισεκατομμύρια έτη φωτός

Με βάση την αστρική τους μάζα και μια χονδρική προσέγγιση της απόστασής τους, οι λαμπρότεροι γαλαξίες της ομάδας 1 και 2, ( πάνω ) έχουν κοντά τους προφανείς βαρυτικούς συνοδούς ( βλ. σταυρούς ).

Σύμφωνα δε με την εικόνα που πήρε το Χάμπλ , ο γαλαξίας της τρίτης φωτογραφίας έχει διπλό κέντρο. Επομένως, οι γαλαξίες συγχωνεύονται. Καθώς το γεγονός εκδηλώνεται τόσο στον κάθε γαλαξία χωριστά όσο και στο σύνολο του σμήνους, η ανακάλυψη αυτή επαληθεύει μοναδικά το πρότυπο ιεραρχικού σχηματισμού των γαλαξιών.

Οι αστρονόμοι συνέλαβαν πολλαπλούς ογκώδεις γαλαξίες σε φάση συγχώνευσης που συνέβη 4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν περίπου. Η ανακάλυψη αυτή που πραγματοποιήθηκε χάρη στον συνδυασμό ισχύος των καλύτερων επίγειων και διαστημικών τηλεσκοπίων, στηρίζει μοναδικά την πιο προσφιλή θεωρία σχηματισμού γαλαξιών.
Πως μεγαλώνουν οι γαλαξίες ; Η ευρύτερα αποδεκτή απάντηση σ’ αυτό το βασικό ερώτημα, είναι το πρότυπο του “ ιεραρχικού σχηματισμού ”. Μια βήμα προς βήμα διαδικασία όπου οι μικροί γαλαξίες συγχωνεύονται για να σχηματίσουν μεγαλύτερους.
Ένας τρόπος να σκεφτούμε τη διαδικασία αυτή είναι πως οι γαλαξίες μοιάζουν με ρεύματα που ενώνονται και σχηματίζουν ποτάμια τα οποία με τη σειρά τους ενώνονται σχηματίζοντας ένα μεγαλύτερο ποτάμι. Το θεωρητικό αυτό πρότυπο προβλέπει ότι οι μεγάλοι, ογκώδεις γαλαξίες απέκτησαν το μέγεθός τους ύστερα από πολλές τέτοιες συγχωνεύσεις. Πότε όμως τέλειωσαν αυτές οι κοσμολογικές εκβολές ; Πότε απέκτησαν το μεγαλύτερο μέρος της μάζας τους οι περισσότεροι μεγάλοι γαλαξίες ;
Προκειμένου ν’ απαντήσουν στις ερωτήσεις αυτές, οι αστρονόμοι μελετούν μεγάλους γαλαξίες που είναι συγκεντρωμένοι σε σμήνη. Οι συγκεκριμένοι γαλαξίες που μελετήθηκαν με λεπτομέρεια με το τηλεσκόπιο VLT (Very Large Telescope ) της ESO και το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, είναι μέλη ενός σμήνους γαλαξιών το οποίο αποτελείται από τέσσερις ομάδες και περιλαμβάνει 198 γαλαξίες.
Οι λαμπρότεροι γαλαξίες κάθε ομάδας περιέχουν από 100 έως και 1000 δισεκατομμύρια αστέρια, ιδιότητα που τους καθιστά συγκρίσιμους με τους μεγαλύτερους γαλαξίες των σμηνών.
Ο λαμπρότερος γαλαξίας κάθε ομάδας μπορεί να ταξινομηθεί σε μια χρονική ακολουθία όπου φαίνεται ότι οι λαμπροί γαλαξίες συνέχισαν ν’ αυξάνονται με συγχωνεύσεις μέχρι πρόσφατα, δηλαδή τα τελευταία 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Ο συγκεκριμένος “ γαλαξιακός κανιβαλισμός ” που παρατηρήθηκε, είναι η αιτία που οι λαμπροί γαλαξίες μεγαλώνουν κατά 50 % τουλάχιστον.
Ο Kim-Vy Tran του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης που ηγήθηκε της έρευνας αυτής, είπε σχετικά με την ανακάλυψη : “ Οι παρατηρήσεις μας δείχνουν ότι η αύξηση της μάζας των λαμπρότερων γαλαξιών των σμηνών κατά 50% , έχει πραγματοποιηθεί μόλις τα τελευταία δισεκατομμύρια χρόνια κι αυτό είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα συζήτησης.
Το γεγονός που μας εκπλήσσει περισσότερο είναι ότι στις τρεις από τις τέσσερις αυτές ομάδες, ο λαμπρότερος γαλαξίας έχει κοντά του έναν λαμπρό συνοδό. Πρόκειται για συστήματα που συγχωνεύονται.
Τ’ αστέρια στους γαλαξίες αυτούς είναι ήδη γηραιά κι αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η πρόσφατη συγχώνευση δεν παρήγαγε μια νέα γενιά. Τα περισσότερα αστέρια των γαλαξιών αυτών είναι τουλάχιστον 7 δισεκατομμυρίων ετών.”
Η ομάδα έρευνας αποτελείται από τους :
Kim-Vy H. Tran (Institute for Theoretical Physics, University of Zürich, Switzerland), John Moustakas (New York University, USA), Anthony H. Gonzalez και Stefan J. Kautsch (University of Florida, Gainesville, USA), και Lei Bai and Dennis Zaritsky (Steward Observatory, University of Arizona, USA). Τ’ αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο Astrophysical Journal Letters: "The Late Stellar Assembly Of Massive Cluster Galaxies Via Major Merging".

Πηγές στοιχείων : ESO κι οι ιστοσελίδες που ήδη αναφέρθηκαν.

Μετάφραση από τ' αγγλικά : Σοφία Πάνου, Αύγουστος 2008

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2008

J083026 2XMM + 524133

J083026 2XMM + 524133

Σμήνος γαλαξιών

Απόσταση : 7.7 δισεκατομμύρια έτη φωτός

Το λαμπρότερο και μεγαλύτερο σμήνος που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα διακρίνεται στο κέντρο της εικόνας (η μπλε περιοχή). Οι μεμονωμένοι γαλαξίες του σμήνους είναι οι κηλίδες που διακρίνονται μέσα στην μπλε περιοχή.

Διεθνής ομάδα αστρονόμων του Ινστιτούτου Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου του Potsdam με επικεφαλής τον Δρ. G. Lamer ανακάλυψε το λαμπρότερο και μεγαλύτερο σμήνος γαλαξιών σε τεράστια απόσταση από το γαλαξία μας.

Το σμήνος ανακαλύφθηκε τυχαία κατά τη διάρκεια συστηματικών παρατηρήσεων πηγών ακτινών-Χ χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο ΧΜΜ-Newton διαμέτρου 2.5 μέτρων και ονομάστηκε J083026 2XMM + 524133. Η απόστασή του μετρήθηκε στα 7.7 δισεκατομμύρια έτη φωτός, δηλαδή σε ερυθρομετάθεση (redshift) z ~ 1.

To σμήνος αυτό είναι το θερμότερο (T ~ 8.2 keV), το λαμπρότερο και ταυτόχρονα το μεγαλύτερο που έχει παρατηρηθεί στην απόσταση αυτή, αφού η συνολική του μάζα φτάνει 1000 φορές τη μάζα ενός μεγάλου γαλαξία .Όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, η παρατήρηση τόσο λαμπρών αντικειμένων είναι αρκετά σπάνια και συνάδει επιτυχώς με την ύπαρξη της παράξενης συνιστώσας του Σύμπαντος που ονομάζεται "σκοτεινή ενέργεια".

Η σκοτεινή ενέργεια φαίνεται να αποτελεί περίπου το 73% του Σύμπαντος και να είναι υπεύθυνη για την επιταχυνόμενη διαστολή του. Η δύναμη αυτή από μόνη της εμποδίζει τον σχηματισμό γαλαξιακών σμηνών στο πιο πρόσφατο Σύμπαν, ενώ ευνοεί το σχηματισμό τους όταν το Σύμπαν βρισκόταν στα πρώιμα στάδιά του.Χωρίς την συνιστώσα αυτή, θα παρατηρούσαμε περισσότερα και μεγαλύτερα γαλαξιακά σμήνη από ότι βλέπουμε σήμερα σε κοντινές σχετικά αποστάσεις. Επιπροσθέτως, τα μεγάλα σμήνη του τωρινού Σύμπαντος θα ήταν σχετικά μικρά σε αποστάσεις της τάξης της μισής ηλικίας του και επομένως δεν θα υπήρχαν γιγαντιαία σμήνη όπως το 2ΧΜΜ J083026 + 524133.

Σύμφωνα με τις ισχύουσες κοσμολογικές θεωρίες, οι αστρονόμοι θα έπρεπε να εντοπίσουν μόνο ένα μεγάλο σμήνος στο αντίστοιχο ποσοστό του συνολικού όγκου του Σύμπαντος και στη συγκεκριμένη απόσταση, πράγμα που επιβεβαιώνει την ύπαρξη της σκοτεινής ενέργειας, όπως διατείνεται ο Δρ. G. Lamer. Οι αστρονόμοι συνεχίζουν τις παρατηρήσεις με το διαστημικό τηλεσκόπιο ΧΜΜ-Newton για τον εντοπισμό και άλλων τέτοιων γαλαξιακών σμηνών και με την εκτόξευση του τηλεσκοπίου ακτίνων-Χ eROSITA το 2011, το οποίο είναι σχεδιασμένο για αυτόν ακριβώς το σκοπό, ελπίζουν να παρουσιάσουν περαιτέρω αποδείξεις για την επιβεβαίωση ή μη της ύπαρξης της "σκοτεινής ενέργειας" αλλά πιθανώς και της υφής της.

Πηγές στοιχείων : ESA , Κοσμικές διαδρομές .

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2008

Καφέ νάνοι

Καλλιτεχνική απεικόνιση καφέ νάνου

Πηγές στοιχείων : Science daily κι η ιστοσελίδα που ήδη αναφέρθηκε.

W5

Περιοχή αστρικών γεννήσεων

Απόσταση : 6.500 έτη φωτός

Πηγή στοιχείων : Διαστημικό τηλεσκόπιο υπερύθρου Spizer.

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2008

Περσέας Α

Πεσέας Α

NGC 1275
Ενεργός ελλειπτικός γαλαξίας
Απόσταση : 250 εκατομμύρια έτη φωτός

Πηγές στοιχείων : Hubble , Chandra X - ray .

Οι μαύρες τρύπες αποφεύγουν τον μεσαίο χώρο

Σφαιρικό σμήνος Ωμέγα του Κενταύρου

Πηγή στοιχείων : BBC , Αστεροσκοπείο Keck κι η ιστοσελίδα που ήδη αναφέρθηκε.

Κυριακή 17 Αυγούστου 2008

Η σκοτεινή ύλη λείπει από το κοσμικό κενό

Διανομή των γαλαξιών

Απόσταση : 1.3 δισεκατομμύρια έτη φωτός

A map of the distribution of galaxies in a thin wedge on the sky, from the Sloan Digital Sky Survey (SDSS-II). The earth is at the vertex of the wedge, and the most distant objects shown are 1.3 billion light years away. Red points mark galaxies whose light is dominated by old stars, while blue points show galaxies with younger populations of stars. Galaxies are arrayed in clumps, filaments, and sheets, which are interweaved with bubbles and tunnels, the cosmic voids. The new study shows that these voids are empty of massive dark matter halos as well as luminous galaxies, and that the numbers and sizes of voids agree with theoretical models in which they grow by gravity starting from a smooth distribution of dark matter in the early universe.

Πηγές στοιχείων : Universe today κι η ιστοσελίδα του Sloan Digital Sky Survey που ήδη αναφέρθηκε.

Πρωινό στον Άρη

Πρωϊνός παγετός στην επιφάνεια του εδάφους

Στη φωτογραφία αυτή που πάρθηκε στις 6 το πρωϊ της 14ης Αυγούστου 2008 από τον Φοίνικα, φαίνεται ένα λεπτό στρώμα πάγου νερού που σκεπάζει το έδαφος. Λίγο μετά τις 6 το πρωϊ, με την ανατολή του ηλίου, ο πάγος λιώνει.

Πηγή στοιχείων : Ιστοσελίδα του Phoenix Mars Lander.